Tak ! Tak ! Tak ! Postawiono mnie dziś na nogi ! Pierwszy raz przeszłam się po oddziale ! Jaka energia we mnie wstąpiła. Dostałam takiego powera! Uśmiech nie schodzi mi z twarzy. Choć w środku.. pare rzeczy mnie smuci.. i denerwuje.. Nadal nie wiem kiedy operacja.. ;( Jak wstałam na nogi.. Świat wirował mi w oczach, ale pierwsze spojrzenie padło na okno.. Liści już prawie nie ma.. Ominęła mnie ‘złota jesień’ .. Podchodziłam powoli do okna ze łzami w oczach. Tak bardzo chce poczuć chłód na policzkach. Jak nie lubiłam zimna, tak teraz bardzo chcę je poczuć ! Tęsknie za dworem.. Za...

Siema.  Leżę bezczynnie już 15dni! Mam ochotę ciskać przed siebie wszystkim co jest pod ręką. Tu nikt nic nie wie. Miałam mieć operację, a po niej rehabilitację. A dziś – miałam rehabilitację! Chyba coś jest na odwrót. Mniejsza. Są jakieś granice wytrzymałości jeśli chodzi o nerwy. Moje nerwy na to co się tu dzieje już się skończyły. Teraz jestem wręcz wściekła! Chcę do świata! Do ludzi! Czuję się jak w więzieniu. Nie. Tam bym mogła chodzić z kąta w kąt. A tu leżę plackiem. No cóż. Trzeba myśleć pozytywnie. Ale od tych zielonych ścian już wariuję.  Odliczam(?!) co ja gadam, oczekuję powrotu do domu, a kiedy...